افزایش عملکرد ترمینال خودرو: مواد، طراحی و پایان

در اکثر کانکتورها، آبکاری قلع یک روش آبکاری نسبتا رایج است. معایب آبکاری قلع شامل دو مورد زیر است: اول از همه، آبکاری قلع منجر به کاهش لحیم کاری و افزایش مقاومت تماس می شود که عمدتاً از آبکاری و محافظت بین فلزی فلز بین فلز نشات می گیرد. ثانیاً، مواد تماس آبکاری شده دارای اصطکاک سطحی بالاتری در مقایسه با فلز آبکاری شده است که منجر به افزایش نیروی درج کانکتور، به ویژه در کانکتورهای چند سیمی می شود.

بنابراین، برای آبکاری کانکتورهای چند سیمی، فرآیندهای آبکاری جدید تا جایی که امکان دارد برای اطمینان از انتقال اتصال و در عین حال کاهش جریان ورودی استفاده می شود. به عنوان مثال، آبکاری طلا یک فرآیند آبکاری خوب است.

از دیدگاه میکروفیزیکی، هر سطح صافی دارای یک سطح ناصاف و ناهموار است، بنابراین تماس پایانه ها به جای تماس سطحی، یک تماس نقطه ای است. علاوه بر این، بیشتر سطوح فلزی توسط اکسید نارسانا و انواع دیگر لایه‌های فیلم پوشانده شده‌اند، بنابراین تنها به معنای واقعی نقاط تماس الکتریکی - به نام "نقاط رسانا" - امکان تماس الکتریکی وجود دارد.

از آنجایی که بیشتر تماس از طریق تماس فیلم است، هنگامی که جریان از طریق دو قسمت تماس رابط است، روی آن نقاط رسانای بسیار کوچک متمرکز می شود.

بنابراین در مجاورت نقاط رسانای خط جریان منقبض می شود که منجر به افزایش طول مسیر جریان جریان می شود و ناحیه رسانا موثر کاهش می یابد. این مقاومت موضعی "مقاومت انقباضی" نامیده می شود و باعث بهبود سطح و خواص انتقال پایانه ها می شود.

در حال حاضر دو معیار برای ارزیابی کیفیت آبکاری وجود دارد: اول، ارزیابی ضخامت آبکاری. این روش کیفیت پوشش را با اندازه گیری ضخامت پوشش ارزیابی می کند. دوم، کیفیت آبکاری با استفاده از یک آزمایش نمک پاشی مناسب ارزیابی می شود.