کابل های پسیو، تقویت کننده های خطی یا تایمرها؟

کابل های غیرفعال، مانند DAC، حاوی قطعات الکترونیکی بسیار کمی هستند، برق بسیار کمی مصرف می کنند و مقرون به صرفه هستند. علاوه بر این، تأخیر کم آن به طور فزاینده‌ای ارزشمند است، زیرا ما عمدتاً در زمان واقعی کار می‌کنیم و به دسترسی بلادرنگ به داده‌ها نیاز داریم. با این حال، هنگامی که در طول‌های طولانی‌تر با PAM-4 112 گیگابیت بر ثانیه (نام تجاری فناوری مدولاسیون دامنه پالس) در محیط 800 گیگابیت بر ثانیه/پورت استفاده می‌شود، از دست دادن داده روی کابل‌های غیرفعال رخ می‌دهد و دستیابی به فواصل سنتی PAM-4 با سرعت 56 گیگابیت در ثانیه بالاتر از 2 متر را غیرممکن می‌کند.

AEC مشکل از دست دادن اطلاعات را با چند تایمر حل کرد - یکی در ابتدا و دیگری در پایان. سیگنال‌های داده هنگام ورود و خروج از AEC عبور می‌کنند و زمان‌بندی‌کننده‌ها مجدداً سیگنال‌های داده را تنظیم می‌کنند. Retimer های AEC سیگنال های واضح تری تولید می کنند، نویز را حذف می کنند و سیگنال ها را برای انتقال داده های واضح تر و واضح تر تقویت می کنند.

نوع دیگری از کابل های حاوی الکترونیک فعال، مس اکتیو (ACC) است که یک تقویت کننده خطی را به جای تایمر ارائه می دهد. Retimer ها می توانند نویز کابل ها را حذف یا کاهش دهند، اما تقویت کننده های خطی نمی توانند. این بدان معنی است که سیگنال را دوباره تنظیم نمی کند، بلکه فقط سیگنال را تقویت می کند، که نویز را نیز تقویت می کند. نتیجه نهایی چیست؟ واضح است که تقویت‌کننده‌های خطی گزینه‌های کم‌هزینه‌تری را ارائه می‌دهند، اما تایمرها سیگنال واضح‌تری ارائه می‌دهند. هر دو مزایا و معایبی دارند و اینکه کدام یک را انتخاب کنید بستگی به کاربرد، عملکرد مورد نیاز و بودجه دارد.

در سناریوهای plug-and-play، ریتایمرها میزان موفقیت بالاتری دارند. به عنوان مثال، کابل‌های دارای تقویت‌کننده‌های خطی زمانی که سوئیچ‌های رک (TOR) و سرورهای متصل به آن‌ها توسط فروشندگان مختلف تولید می‌شوند، برای حفظ عملکرد قابل قبول سیگنال مشکل دارند. بعید است که مدیران مراکز داده علاقه مند به تهیه هر نوع تجهیزات از یک فروشنده یا جایگزینی تجهیزات موجود برای ایجاد یک راه حل تک فروشنده از بالا به پایین باشند. در عوض، بیشتر مراکز داده، تجهیزات تولیدکنندگان مختلف را با هم ترکیب می‌کنند. بنابراین، استفاده از زمان‌سنج‌ها به احتمال زیاد «plug and play» سرورهای جدید را در زیرساخت‌های موجود با کانال‌های تضمین‌شده با موفقیت پیاده‌سازی می‌کند. در این مورد، زمان بندی مجدد نیز به معنای صرفه جویی قابل توجه در هزینه است.